Ik wilde naar de overkant, de rivier oversteken en naar dat eiland toe…
Zoekend naar de ingang van de tunnel, het aquaduct eigenlijk, niet zo heel erg moeilijk achteraf bekeken en de roltrap met de fiets naar beneden, ach…peanuts vergelijken bij de Maastunnel. Al is deze tunnel nog net even een slag groter en dieper.
Naar beneden fietsend voelde ik een toenemende koude, die zich als een tweede huid om mij heen sloot. Overal, tegelijk, op mijn huid.
Ik wilde het ervaren, het gevoel door de kou omsloten te worden.
‘Hoe zit dit eigenlijk?
Wat voel ik nu werkelijk zonder het in woorden te vangen of er een oordeel aan te geven?’
Ik zag een interessant onderzoek, iets wat ik nèt niet te pakken kon krijgen omdat het in woorden omschrijven de objectiviteit maar ook de magie deed verdwijnen. Ik had het inmiddels als ‘kou’ bestempeld wat mij benauwde en ik voelde mijn lichaam in de weerstand schieten. Ik verzette me tegen deze ervaring omdat ‘ik niet van koude hou’.
Deze beleving te willen pakken was net zoiets als de Nederlandse taal horen zonder het te kunnen verstaan. Maar dat gaat nu eenmaal niet meer. Hoe zou het in de oren van iemand die deze taal niet verstaat, klinken? Zoiets. Snap je wat ik bedoel?
Zou je het kunnen oefenen: het ervaren van iets (of iemand) zonder dat je hersenen (the mind) je al voor zijn in het benoemen van wat het zogenaamd is? Of wie die persoon is?
Als je jong bent, een kind, dan ervaar je het leven stap voor stap en zo loop je verder naar de pubertijd etc. Dingen die je voor het eerst in je leven doet hebben nog geen herinnering. Smaken, proeven, horen, ruiken, zien, voelen, aanvoelen, beleven, zoveel ervaringen krijgen op dat moment een gevoel mee of een (subjectieve) beschrijving. Dat alles ligt in onze herinnering opgeslagen en bepaalt grotendeels hoe we later met omstandigheden omgaan of hoe we er tegenaan kijken.
Ik wilde ‘de kou’ in de tunnel een nieuwe kans geven. Het mocht zich openbaren zoals het door mij in het moment ervaren werd. Niet in woorden pakken, een etiket opplakken maar puur te ervaren. Gewoon de temperatuur en vochtigheid als een sensatie te ervaren en ik moet bekennen het was best lekker! Ontspannen en toelaten. Het drong zich aan me op, prikkelend en omsluitend tot in de diepste punt van de tunnel.
Blijven hangen in voorkeuren en ‘ergens iets van vinden’ kunnen je belemmeren het leven in z’n grootste potentie te ervaren zoals het zich aan jou openbaart.
Gewaar-zijn is een kunst!
Dit onderzoek bevalt de filosoof in mij en mijn Zelf erg goed. Ik ga ermee door!
